بهمن دانایی - دبیر انجمن صنفی کارخانجات قند و شکراقتصاد ایران در کلان ترین سطح با آشوب تصمیم گیری و با دگرگونیهای شتابان در سیاستگذاریها دست و پنجه نرم میکند. چرا این وضعیت را داریم؟ داستان و چرایی وپاسخ به این پرسش دراین نوشته کوتاه نمیگنجد اما حقیقت عریان این است که اقتصادایران فاقد ثبات در تصمیم گیری و سیاستگذاری دراز مدت است. این وضعیت علاوه براینکه به ناتوانی اقتصاد ملی وبه ویژه بخش واقعی اقتصاد یعنی تولید و تجارت و سرمایه گذاری منجر شده و رشد تولید ناخالص داخلی ایران یکی از ضعیف ترین رشدهای اقتصادی در منطقه است، به وخامت کسب وکار و معیشت شهروندان نیز منجر شده است. در چنین وضعیتی است که واحدهای تولیدی –
صنعتی در ایران نیز سردرگم و بلاتکلیف هستند و نمیتوانند برای یک دوره حتی دوساله برنامهریزی کنند. بلاتکلیفی واحدهای صنعتی که یک پای در زمین و در زراعت دارند و یک پای در تجارت خارجی و باید با انواع سیاستهای ارزی و تجاری زود دگرگونشونده دست و پنجه نرم کنند بدتر از بقیه رشتههای صنعتی است. صنعت قند وشکر از جمله این صنایع است که باید خود را از یک سو با سیاستهای زراعی هماهنگ کند و از سوی دیگر باید با تصمیمهای تجاری که در جای دیگری
گرفته می شود رودررو شود و سرانجام باید با سیاست های ارزی نیز دست و پنجه نرم کند که بر تجارت خارجی بسیار مؤثر است. واقعیت این است که دولت قبلی با اتخاذ سیاست ارزی ارزانسازی ارز برای واردات 25 قلم کالا در سال 1397، تعادل اقتصاد شکر را به هم ریخت. به این معنی که وارد کنندگان شکر اعم از شرکت بازرگانی دولتی و واردکنندگان خصوصی با دسترسی به این ارز ارزان یعنی هردلار 4200 تومان توانستند نبض بازار شکر را در دست بگیرند و تولید داخلی را که باید با مسجد ریگ رضوانشهر "اشکذر -یزد"...
ادامه مطلبما را در سایت مسجد ریگ رضوانشهر "اشکذر -یزد" دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : rezadabestani بازدید : 78 تاريخ : چهارشنبه 19 بهمن 1401 ساعت: 18:19